De neuscorrectie van Fleur

Fleur (34): “Al van kinds af aan vond ik mijn neus niet mooi. Ik ben opgevoed vanuit de gedachte: je bent zoals je bent en daar mag je trots op zijn. Maar naarmate ik ouder werd, begon mijn neus steeds meer een issue te worden. Hij liep krom naar beneden en was te scherp voor mijn gezicht. Ik ging me er steeds meer aan storen. Het idee er iets aan te laten doen speelde weleens door mijn hoofd, maar ik schoof het steeds voor me uit. Plastische chirurgie, dat was iets voor mensen die een Barbie wilden worden. Ik wilde geen eng wipneusje. En bovendien: je laat toch niet zomaar in een gezond lichaam snijden? Maar het gevoel van ontevredenheid bleef steeds terugkomen en nadat ik twee kindjes had gekregen was ik het zat. Nu was het me-time; ik ging die stap zetten omdat ik zeker wist dat ik er heel gelukkig van zou worden.

Al googelend op internet vond ik dr. Bart Stubenitsky. Ik las dat hij een beetje een ‘neus-addict’ is en die moet je hebben; je wilt iemand die het heel leuk vindt om dit soort ingrepen te doen en die ook gaat voor een natuurlijk resultaat. Tijdens het consult liet hij me op een iPad zien hoe het resultaat zou kunnen worden. Ik moest huilen: ik zag mezelf zoals ik in mijn hoofd ben, maar er niet uitzie. Toen wist ik: dit moet ik doen.

Toch heeft het nog een paar maanden geduurd voor ik de knoop door durfde te hakken. Het voelde zo egoïstisch omdat je bewust een risico neemt met zo’n neuscorrectie operatie. Ik heb nog een keer met dr. Bart gemaild, de consulente gesproken en de anesthesist gebeld omdat ik wilde horen wat precies de risico’s van een narcose zijn. Die bleken gelukkig minimaal te zijn. Uiteindelijk ben ik in januari 2017 geopereerd. Ik was heel zenuwachtig maar het team was echt superlief. Je stapt als het ware in een warm bad, iedereen is enthousiast en verzekert je ervan dat ze goed voor je zullen zorgen. Dr. Bart bleef bij me tot ik onder narcose was en had heel bemoedigend de foto van hoe het ging worden in de OK aan de muur gehangen. Ik had er alle vertrouwen in dat die neus mooi zou worden.

Toen ik wakker werd was ik euforisch: ik had het gedaan! Ik mocht met een spiegel kijken en zag direct dat mijn neus mooi recht was. Dr. Bart kwam aan mijn bed met voor- en nafoto’s die hij op de OK had gemaakt en toen moest ik weer janken: zó mooi was het geworden. Het deed me zoveel meer dan ik van tevoren had kunnen bedenken. Wat jarenlang een grote ergernis was geweest, was opeens in twee uur tijd verholpen.

Toen een week later het kapje eraf mocht, dacht ik: jeetje, dit ben ik. Wat ik al die jaren zo lelijk heb gevonden, is nu weg. Het valt anderen niet op, maar ik krijg wel veel leuke opmerkingen: ‘Fleur, je straalt!’ Er is geen moment meer op de dag dat ik me bewust ben van mijn neus. Sterker nog: ik vind hem nu zo mooi dat ik zelfs foto’s ga inzoomen. Soms moet ik er een beetje om lachen: het is uiteindelijk maar een neus. Maar hij maakt me zó gelukkig, ik ben helemaal in de wolken.”