De liposuctie van Martine

Die buik zou ik er nooit zelf af krijgen
Martine (47): “Bijna 30 jaar lang heb ik een eetstoornis gehad. Inmiddels was mijn gewicht al jaren stabiel en hoewel ik iets te zwaar was, was ik toch blij met mezelf. Alleen mijn buik zat me in de weg. Als ik en profil in de spiegel keek, was ik net zo dik als ik breed ben. Met hardlopen zat die buik ook in de weg, ik stoorde me er echt aan. Maar ik durfde niet heel zwaar te gaan diëten, bang om weer in die stoornis te schieten. Voor de zomer ben ik gaan googelen naar de mogelijkheden van liposuctie. Ik wist al snel: dit zou ik fijn vinden, want die buik ga ik er niet zelf af krijgen. Ik heb al die jaren zo hard moeten strijden tegen mijn eetstoornis, ik heb zo hard gewerkt aan mezelf, ik gun mezelf dit.

Liposuctie van buik en flanken
Op de website van Velthuis kliniek heb ik een online afspraakformulier ingevuld en ik werd meteen teruggebeld. Ik kon de dag erna al komen voor een intake. Ik werd heel fijn ontvangen in de algemene ruimte en daarna ook door Sandra, de consulente. Dat gaf me meteen al een prettig gevoel. Toen drs. Felicia Smits binnenkwam, herkende ik haar van tv. Ook zij gaf me een heel fijn gevoel. Je moet even half bloot om die buik te laten zien, maar dat voelde helemaal niet ongemakkelijk. Ze zei meteen: dat kan ik heel mooi weghalen. Ook vertelde ze dat een stabiel BMI belangrijker was dan dat je precies op gewicht bent. Wel stelde ze voor om ook de flanken mee te nemen, anders zouden die straks extra opvallen. Omdat ik dan drie zones zou laten behandelen werd het bedrag een stuk hoger. Ik heb het er met mijn man over gehad en we vonden allebei: dit gaan we doen.

Ik keek uit naar de ingreep
Ik had een afspraak gepland na de zomervakantie. In Frankrijk heb ik nog heel erg genoten, ook in bikini en jurkjes voelde ik me goed en vol zelfvertrouwen. Maar ik was ook heel blij dat die buik binnenkort weg zou zijn.

De dag van de ingreep vond ik wel spannend, maar ik keek er ook echt naar uit. Op de afdeling voelde alles heel relaxed. Het liep iets uit dus ik moest even wachten, dat was wel spannend. De anesthesist was ook heel goed en stelde me gerust. Ik was bang dat ik met een roesje misschien nog iets zou voelen en dat niet zou kunnen zeggen. Hij heeft er dus voor gezorgd dat ik écht weg was. Voor ik het wist werd ik wakker en was het klaar. Dokter Smits kwam nog even langs en daarna mocht ik naar huis.

Verwachtingspatroon
Op de dag van de operatie had ik een gesprekje met de dame die achter de balie zat. Ze was supervriendelijk en toen ze zag dat ik voor een liposuctie kwam, zei ze: o, dat heb ik ook gedaan en het viel heel erg mee, ik was zó hersteld. Achteraf gezien was dat niet zo handig. Je krijgt dan toch een ander verwachtingspatroon. Ik ben echt wel bezig geweest met herstellen. Ik heb flinke bloeduitstortingen gehad, die zakten helemaal naar mijn benen. De pijn viel wel mee, alleen in de eerste week was opstaan wel pijnlijk. Het is net alsof je bent bevallen. Ik heb echt een half jaar nodig gehad en nog steeds voelt mijn onderbuik wat gevoelig.

Sporten is zoveel fijner nu
Er is drie kilo vet weggezogen en ik ben ook nog zeven kilo afgevallen, dus in totaal ben ik nu tien kilo lichter. Dat merk je wel! Het is zo’n bevrijding om tijdens het hardlopen niet meer steeds mijn shirtje te hoeven checken of mijn buik te zien is… Dokter Smits was heel reëel over wat ik kon verwachten. Het wordt niet meer zoals het is als je 18 bent. Maar mijn buik ziet er nu heel mooi uit. Dat is echt heel fijn.

Ik heb het niet gedaan om er gelukkiger van te worden, ik was namelijk al blij met mezelf. Wel vind ik het nu fijner om in de spiegel te kijken. Het grootste verschil is dat ik zoveel fijner kan sporten. Die band om mijn buik is verdwenen, die zat me letterlijk en figuurlijk in de weg. En wat ook heel fijn is: ik kan gewoon aantrekken waar ik zin in heb en ben niet meer bezig om mijn buik te verhullen. Winkelen vind ik weer echt leuk. Daar word ik heel blij van.”