De facelift van Corine

Corine (71): “Ik hoefde echt geen dertig meer te lijken. Maar als in de spiegel keek, vond ik wel dat er iets moest gebeuren. Op internet las ik goede recensies over Velthuis kliniek in Hilversum, dus heb ik een afspraak gemaakt voor een informatief gesprek. Bij drs. Erik Laban liet ik zien wat ik wilde: dit een beetje omhoog en dit een beetje naar achteren. Hij begreep precies wat ik bedoelde. Hij was heel vriendelijk, ik vertrouwde hem meteen. En dat hij zelf ook rimpels heeft, gaf mij vertrouwen: hij houdt dus van puur natuur. ‘Het komt goed, het wordt mooi,’ zei hij. Ik dacht: ik ben 70, waarom nog langer wachten? Ik heb gelijk de ingreep ingepland.

Toen de grote dag aanbrak, vond ik het heel spannend. Er kan van alles misgaan, en moet je het wel doen? Maar ik werd heel vriendelijk ontvangen in de kliniek in Amsterdam, ik voelde me gewoon verwend. Ik ben niet onder narcose geweest maar kreeg een roesje. Daardoor merk je wel dat ze bezig zijn, maar je voelt niks. Mijn hals en de onderste helft van mijn gezicht zijn gelift. Terug op zaal kreeg ik wat te eten en te drinken, iedereen was erg aardig.

Eenmaal thuis dacht ik: jeetje, komt dit ooit nog goed? Mijn gezicht was vreselijk opgezwollen. Ik run een bed & breakfast en kon geen gasten ontvangen. Ook vioolspelen lukt niet. Gelukkig trok de zwelling vrij snel weer weg. Het enige wat vervelend was, is dat de oplosbare hechtingen achter mijn oor aan een kant niet oplosten. Dat ging ontsteken en dat was redelijk pijnlijk en lastig. Ik heb er antibiotica voor gekregen en toen genas het netjes.

Vier weken na de facelift operatie had ik een etentje en ik dacht: nu ben ik benieuwd of iemand er wat van zegt. Maar niemand zag wat aan me. Ik heb het ook tegen niemand gezegd, want je krijgt direct commentaar. Toen ik mijn dochter vertelde dat ik het ging laten doen, reageerde ze fel: hoe haal je het in je hoofd, je ziet er zo goed uit voor je leeftijd. Maar zelfs zij vindt dat het heel erg mooi geworden is.

Ik ben echt heel blij met het resultaat en heb er nooit spijt van gehad. Niemand ziet dat er ‘iets’ gedaan is, maar ik hoor nu vaak: wat zie je er goed uit. Het heeft me een paar duizend euro gekost, maar dan heb je ook wat.”