De buikwandcorrectie en liposuctie van Wil

Wil (59): “Mijn hele leven had ik al last van mijn buik. Hij zat voor mijn gevoel altijd in de weg. Zo’n bolle buik is vervelend als je zit, het geeft druk op je hele lijf. Ik voelde me daardoor opgeblazen. Als ik ging lijnen kreeg ik dunne benen en ingevallen wangen, maar die buik bleef. Ik merkte steeds vaker dat het een dingetje was. Maar in een gezond lijf laat je niet zomaar snijden…

Afgelopen winter had ik mijn hele huis opgeruimd, van de zolder tot naar beneden. Toen ik daarmee klaar was dacht ik: zo, en nu ga ik iets aan mezelf opruimen. Ik voelde dat ik eraan toe was, ik was klaar om er iets aan te laten doen.

In het eerste gesprek met plastisch chirurg Wiebren van den Berg heb ik gevraagd: is het mogelijk wat ik wil, is het raar of overdreven? Wiebren reageerde heel begripvol. Nee hoor, het is niet overdreven en het kan allemaal prima. We gaan het zus en zo doen. Het was meteen duidelijk dat er zowel een buikwandcorrectie als een liposuctie nodig was. Ik heb mezelf nog twee weken bedenktijd gegeven, maar toen iemand me die week vroeg waarom ik het niet zou doen, kon ik geen redenen meer bedenken. Dus heb ik gebeld en een afspraak gemaakt. Elke operatie brengt een risico met zich mee, dat neem ik voor lief. Ik ging ervan uit dat het goed zou gaan, ik had alle vertrouwen in Wiebren.

Ik ben geopereerd op vrijdag de dertiende. Er had een aantal mensen afgezegd, dus het was heel rustig in de kliniek. Ik ben allerliefst opgevangen, alles werd goed uitgelegd. Wiebren kwam nog aan mijn bed, net als de anesthesioloog. Ik vond het wel gezellig! En ik was er helemaal klaar voor om van die ballast verlost te worden.

Ik ben heel rustig ingeslapen en ook weer rustig wakker geworden. Omdat het een flinke ingreep was, ben ik een nachtje in de kliniek gebleven. Er waren twee mensen om voor me te zorgen, ze hebben op mijn verzoek bij me op de zaal geslapen.

De eerste week heb ik me heel rustig gehouden: ik heb op bed en op de bank gelegen met mijn benen omhoog. Na een week ben ik weer rustig aan het werk gegaan. Ik voelde me goed. Voor de pijn heb ik alleen maar paracetamol gebruikt, en ’s nachts paracetamol met codeïne om dieper te slapen.

Dat die buik nu weg is, dat is letterlijk een verademing, ik ben zo blij! Ik heb niet eens andere kleding hoeven kopen, alles past maar zit alleen niet meer zo strak. De druk is weg, ik heb meer lucht en bewegingsvrijheid. Dat is echt heel fijn.

Het litteken is heel mooi genezen, het is een prachtig lijntje geworden. Ik heb nog tegen Wiebren gezegd: dat heb je keurig gehecht. Het is een echt kunstwerkje.”