De borstverkleining van Lucy May

Ik had het veel eerder moeten doen
Lucy May (40): “Nu pas merk ik hoeveel impact die grote borsten onbewust altijd hebben gehad. Ik ben pas 40, maar ik keek eigenlijk niet meer in de spiegel. Pas na de operatie, toen het allemaal geheeld was, voelde ik: goh, het is allemaal veel lichter. Niet alleen mijn lijf, maar ook mijn hoofd en mijn zijn. Ik had het veel eerder moeten doen, maar de omstandigheden waren er nooit naar. Aan jonge meiden die erover denken en nog twijfelen, zou ik willen zeggen: ga ervoor!

Hoofdpijn en rugpijn door grote borsten
Als tiener vond ik dat mijn borsten een beetje te groot waren voor mij. Maar zo’n operatie, dat durfde ik niet. Ik kreeg er wel steeds meer last van: hoofdpijn en pijn in mijn rug, ik liep met mijn schouders helemaal naar voren. Daarbij zat het me ook psychisch niet lekker. Mensen onthielden mijn naam niet, maar wisten nog wel dat ik die meid met die grote tieten was. Dat stak. Ook een bikini of beha kopen was niet leuk. Ik verbloemde dat met grapjes, noemde het ‘tenten’. Toen ik op een gegeven moment collega’s tijdens de pauze hoorde praten over een borstverkleining ben ik erover gaan nadenken. Moest ik het misschien toch maar doen? Inmiddels had ik een huisje en een leuke vriend, de omstandigheden waren goed. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en zo is het balletje gaan rollen.

Warm en geruststellend
Van de huisarts kreeg ik een lijstje met goede klinieken, daar stond Velthuis kliniek bij. Daar had ik al positieve verhalen over gehoord van collega’s en bovendien zat de kliniek in de buurt. Het eerste consult bij drs. Wiebren van den Berg was heel fijn. Alles verliep gemoedelijk maar toch professioneel, niet heel klinisch maar warm en geruststellend. Dokter Van den Berg maakte een grapje naar mijn vriend: ik laat wel een handje zitten hoor. Het was niet allemaal heel serieus, dat was leuk. Er werd ook meteen aangegeven dat de operatie misschien vergoed zou kunnen worden. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Heel fijn dat ze meteen mijn zorgen of ik het wel kon betalen konden wegnemen.

Borstverkleining: spannend
Het zou de eerste keer worden dat ik geopereerd zou worden, dat vond ik wel eng. De dag zelf was heel spannend, maar ik werd heel fijn opgevangen. Er werd goed uitgelegd wat ze gingen doen, iedereen was heel lief en gezellig. Ik merkte bij binnenkomst meteen: deze mensen hebben plezier in hun werk.

Ik ging onder narcose en toen ik wakker werd en dacht ik: wow, ik heb het gedaan! Dokter Van den Berg kwam een paar keer kijken en alles was goed. Ik kreeg beschuitjes en koffie en toen mocht ik alweer gaan. Thuis heb ik de rest van de dag geslapen.

Nieuwe beha’s kopen
Ik heb helemaal geen pijn gehad, ook erna niet. Ik denk dat mijn ervaring in de zorg wel heeft geholpen in die herstelweken. Ik weet bijvoorbeeld dat douchen wel een ding is na een operatie, daar moet je echt je rust voor pakken. Ook is het belangrijk om gezond te eten en je medicijnen op tijd te nemen. Dat draagt allemaal bij aan een goed herstel.
Toen ik in de tweede week voor de spiegel stond, dacht ik: supergaaf, wauw! Ik had willen huppelen van vrolijkheid, maar dat kon nog even niet. Toen na vier weken die sportbeha uit mocht, was ik nog blijer. Je hebt hem echt nodig maar ik was zo klaar met dat ding. Toen de winkels na corona weer open mochten, ben ik meteen nieuwe beha’s gaan kopen. Dat kon voorheen nooit - alles moest op maat worden gemaakt. Ik ben van cup G naar cup D gegaan. De verkoopster die mij hielp, zei: dat is wel heel mooi gedaan. En dat kan ik alleen maar beamen!”