De borstverkleining van Ageeth

Ageeth (56): “Ik liep al jaren met die zware borsten. Ik had last van mijn nek en schouders, dat accepteer je gewoon. Maar toen ik in de overgang kwam, ging alles stuk tussen en onder mijn borsten. Ik kreeg smetplekken en dat is pijnlijk. En dan die nare geur, dat doet echt wat met je. Ik wilde graag een borstverkleining, maar ik had al een aantal medisch noodzakelijke operaties achter de rug. Dat ik wéér geopereerd zou worden en wéér onder narcose moest, dat hield me tegen. Totdat mijn man ging solliciteren in het buitenland en een baan kreeg in het Caribisch gebied. Ik dacht: dit wordt ‘m niet. In bikini hebben je borsten weinig steun en bij warme temperaturen krijg je extra veel last van smetplekken. Dat was voor mij de druppel.”

Hoge waardering
“Iemand die ik kende had zich net laten opereren bij Velthuis kliniek in Amsterdam. Ik ben gaan googelen en zag dat plastisch chirurg Felicia Smits veel borstverkleiningen doet en een hele hoge waardering kreeg. Dat eerste consult was heel positief. Ik werd heel warm welkom geheten en had eerst een gesprek met twee consulenten. Ze hadden alle begrip voor mijn wens, dat gaf een goed gevoel. Toen kwam Felicia erbij, een heel klein mooi vrouwtje en ook heel lief en oprecht. Ze vertelde hoe mijn borsten eruit zouden zien na een borstverkleining. Ik droeg cupmaat 75G en wilde mijn borsten graag zo klein mogelijk. Mijn man vroeg: blijft er nog wel wat over? Felicia legde toen uit dat cup B echt geen optie was, de breedte van de borst blijft namelijk gelijk. Ze gaf me een goed beeld van alles en ik had er gelijk alle vertrouwen in.”

Nachtje in de kliniek
“De operatie is me heel erg meegevallen. Natuurlijk heb ik wel wat pijn gehad maar niet te vergelijken met andere operaties. Toen ik naar mijn tepels keek, schrok ik wel even. Felicia vertelde dat ik veel klierweefsel heb voor mijn leeftijd en dan zijn tepels lastiger terug te plaatsen. De doorbloeding moest op gang komen en aan de ene kant ging dat wat minder snel. Ik heb wel gedacht: komt dit ooit nog goed? Ik ben een nachtje gebleven voor de zekerheid, achteraf wel fijn want het werd ‘s nachts goed in de gaten gehouden. ’s Ochtends kwam Felicia en ze zei: moeder natuur moet het nu zelf doen, ik heb er alle vertrouwen in. Ik heb er steeds zalf op gesmeerd en inderdaad, het werd steeds beter. Bij de eerste controle zag het er heel goed uit en uiteindelijk is het heel mooi geworden.”

De pijn viel mee
“De pijn is mij echt heel erg meegevallen. Eigenlijk vond ik de derde en vierde week het moeilijkst. Je mag dan weer wat gaan doen en merkt dat je nog niet zoveel kan. Ik kreeg steeds een beetje het gevoel van stuwing, een teken dat ik te veel had gedaan. Het was best lastig die balans te vinden. Ook de supermarkt inlopen en de kou op je tepels voelen, dat was wel even een dingetje. Dat heeft ongeveer een maandje geduurd.”

Bij twijfel: gewoon doen
“Bijna elke dag zeg ik nog: wat ben ik blij dat ik mijn borsten heb laten verkleinen. Met die warmte hier was alles continu stuk geweest. Als je de foto’s naast elkaar ziet, is het een heel groot verschil. Ik heb nu een D-cup en dus echt nog wel borsten, maar ze zitten nu weer waar ze horen. Mijn man vindt het er ook veel mooier uitzien. Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik het niet eerder heb laten doen. Het is een genot dat ik die grote borsten niet meer heb. Als je twijfelt zou ik zeggen: gewoon doen. De operatie is niet niks, maar het is zo’n verademing.”