De borstvergroting van Wendy

Wendy (40): “Het grootste deel van mijn leven ben ik heel slank geweest. Ik heb nooit grote borsten gehad. Op een gegeven moment kwam ik wat aan en mijn borsten groeiden mee. Van een B-cup ging ik opeens naar een mooie E. Maar toen ik weer 15 kilo afviel, bleef daar niks van over. Dat was het moment waarop ik over een borstvergroting na ging denken. Een vriendin had het bij Velthuis kliniek laten doen en een andere vriendin ging ook. Toen dacht ik: nu moet ik ook bellen en een afspraak maken.”

Borstimplantaten: de juiste maat
“Het was toeval dat ik bij drs. Jeroen Schots terecht kwam. Het gesprek dat ik eerst had met de consulente was al fijn en daarna kwam Jeroen erbij. Kiezen welke maat het moest worden vond ik heel lastig. Je bent toch een leek en ik vond het allemaal wel oké. We gingen met passen steeds een maatje groter, tot ik het op een gegeven moment té groot vond worden. Jeroen had al opgeschreven wat hij in zijn hoofd had. Het bleek precies tussen de twee maten te zijn waar ik over twijfelde. Ik heb gekozen voor anatomische implantaten en voor plaatsing achter de spier.”

De narcose viel mee
“Er was een gaatje in de agenda, dus kon ik een week later al geopereerd worden. Ik zag wel erg op tegen de narcose. Ik was nog nooit onder narcose geweest en vond het eng om de controle kwijt te zijn. Maar ze stellen je heel erg gerust: denk maar aan een mooie vakantie. Dat hielp wel. Uiteindelijk viel het heel erg mee, ik ben er ook niet misselijk van geweest.

Toen ik wakker werd uit de narcose had ik even moeite om mijn ogen open te krijgen. Maar ik was wel direct heel fit. Ik kon gewoon rechtop zitten en hielp zelf mee met aankleden. Jeroen kwam nog even langs en toen hebben we samen naar mijn borsten gekeken. Gigantisch waren ze! Maar je weet: alles is nog gezwollen van de operatie, daar had ik mezelf wel op voorbereid.”

Nieuwe borsten: het went snel
“Het herstel verliep heel goed, ik heb nergens last van gehad. Eén keer betrapte ik mezelf erop dat te snel weer ging tillen, toen heb ik wat last gehad onder mijn rechteroksel. 5,5 week na de operatie ben ik gaan skiën, ik had het gevraagd en dat mocht. Het skiën zelf was niet zwaar, maar het slepen met ski’s in en uit de gondel, dat heb ik wel gevoeld. Gelukkig kon het voor mijn herstel verder geen kwaad.

De operatie is nu een half jaar geleden. Ik ben zeker blij met het resultaat, maar ik merk ook dat het heel snel went. Van tevoren dacht ik dat het wel meeviel met mijn borsten, maar als ik nu de oude foto’s zie, schrik ik wel. Ik ben helemaal blij met dit formaat.”

Er wordt naar je geluisterd
“Wat ik fijn vond is dat er naar me geluisterd werd. Toen ik een knobbeltje in mijn linkerborst voelde, mocht ik meteen terugkomen bij Jeroen. Hij stelde voor om even af te wachten, maar na het skiën zat het er nog en heb ik weer gebeld. Ik mocht weer meteen terugkomen. Het was niet de prothese dus heb ik een echo laten maken in het ziekenhuis, gelukkig bleek het een cyste te zijn. Ze hebben er vanuit Velthuis kliniek nog zeker drie keer naar gevraagd via de mail. En ik vond ook toen dat ze me erg op mijn gemak stelden.”