De borstvergroting van Kim

Kim (27): “Mijn borstvergroting heeft echt mijn leven veranderd. Ik had niet door dat het mijn leven zo beïnvloedde. Het zit ‘m in kleine dingen. Ik draag nu jurkjes zonder hemdje eronder. Maar ik heb ook meer zelfvertrouwen gekregen, ik durf meer. Mijn hele zijn is veranderd. Anderen zien het, mijn vriend zegt het: als ik het vergelijk tussen toen en nu, dan ben je een ander persoon geworden. Dat komt door dat stukje vrouwelijk zijn wat ik heel mijn leven heb gemist.

Ik durfde niet
Op mijn zeventiende wist ik al dat mijn borsten niet waren hoe ze hoorden te zijn. In het begin maakte ik er grapjes over dat ik er iets aan zou laten doen. Maar naarmate ik ouder werd, werd ik steeds onzekerder. Ik durfde niet. En het was niet eens de operatie zelf waarom ik er tegenop zag. Het was het feit dat ik mezelf voor een arts zou moeten uitkleden en dat die mijn borsten zou zien.
Het heeft tien jaar geduurd voor ik de stap heb gezet. Ik heb de website van Velthuis kliniek helemaal uitgepluisd en dacht: daar ga ik het gesprek aan. En toen is het balletje gaan rollen.

Tubulaire borsten
Tijdens het consult bij dr. Marijke van den Elzen kwam onvermijdelijk dat moment waar ik zo bang voor was. Ze zei: trek je bovenkleding maar uit, dan gaan we kijken. Ik werd toen zó zenuwachtig. Ik heb gezegd dat dit dus de reden was dat ik het niet durfde. Marijke zei: doe rustig aan, ze bleef zelf ook heel rustig en dat gaf me een goed gevoel. Het was heel heftig om voor de spiegel te gaan staan. Dokter Van den Elzen stelde vast dat ik tubulaire borsten had. Ik wist niet eens dat er een term voor bestond.  Mijn borsten waren niet alleen heel klein, ik had ook te weinig borstgroei onder de tepel. Dat ik dus letterlijk een afwijking had, dat was wel een eyeopener.

100% vertrouwen in de arts
We begonnen met het passen van kleine implantaten. Toen ik die in een T-shirt zag, dacht ik: wauw. Ik stond heel verwonderd te kijken naar mezelf. We gingen steeds een stapje groter, maar ik was niet echt objectief. Ik vond alles groot. Ik heb de keuze dus aan dokter Van den Elzen overgelaten, zij heeft daar meer kijk op dan ikzelf. Ik had 100% vertrouwen in haar.

We hebben foto’s gemaakt met die pasbeha en een strak T-shirt en daarmee ben ik naar huis gegaan. Ik heb er steeds naar gekeken, zodat ik er langzaam aan kon wennen. Ik ben nog een keer teruggegaan omdat de arts had verteld dat ik misschien een plooi onder mijn borst zou krijgen. Dan zou het implantaat te zien zijn, daar zat ik erg mee. We hebben besproken of lipofilling een optie zou zijn, maar hebben besloten om dat niet te doen. Toen wist ik het zeker en heb ik meteen de afspraak gemaakt.

Ziek van de zenuwen
Vlak voor de operatie was ik ziek van de zenuwen, ik heb het bijna afgezegd. Maar toen ik eenmaal opgeroepen werd en naar het bed liep, waren alle zenuwen plotseling verdwenen. Toen dokter Van den Elzen kwam om alles af te tekenen, heb ik zo alles uitgetrokken, ik dacht er niet eens meer bij na. Iedereen was superaardig en vriendelijk, dat hielp ook natuurlijk. Op de ok heb ik nog wat gekletst en gelachen en toen ging ik onder narcose. Naderhand voelde het alsof ik in een droom zat, het duurde even voor ik goed bij was. Toen ik eenmaal goed wakker was, heb ik naar mijn nieuwe borsten gekeken. Dat was zo bijzonder. Ik was niet gewend om naar beneden te kijken en iets te zien. Ik begon te huilen en heb de dokter jankend bedankt. Ik zei: ‘Ik begrijp dat het voor u dagelijkse kost is, maar u heeft mijn leven veranderd.’

Dankbaar
Nu denk ik: ik had het veel eerder moeten doen. Dit gun ik iedereen. Elke vrouw zou zich goed moeten voelen met hoe ze eruitziet. Dat dit mogelijk is, daar kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn. Deze ingreep heeft mijn leven veranderd en ik hoop dat het voor anderen ook zo mag zijn.”