De borstvergroting van Ellemieke

Ellemieke (24): “Een paar jaar geleden ben ik in korte tijd heel veel afgevallen. Ik heb altijd een normale cupmaat gehad, maar toen was er van mijn borsten niet veel meer over. Ik ben daarna weer wat kilo’s aangekomen, maar het volume in mijn borsten kwam niet meer terug. Ik voelde me er echt onzeker over en wilde er heel graag iets aan laten doen. Een borstvergroting is best een grote stap, maar ik bleef er zo mee bezig dat ik uiteindelijk toch een afspraak heb gemaakt bij Velthuis kliniek.

Het eerste consult vond ik heel spannend. Toen ik mijn beha uit moest doen liepen de zweetdruppels over mijn rug, ik vond het echt moeilijk om daar zo te staan. Drs. Jeroen Schots had daar gelukkig alle begrip voor. We hebben besproken wat er mogelijk was en verschillende protheses gepast. Toen dacht ik: goh, als ik het laat doen, hoef ik me straks nooit meer zo ongelukkig te voelen.

Op de dag van de ingreep was ik heel nerveus, vooral voor de narcose. Ik was bang dat ik misschien niet meer wakker zou worden. Tegelijkertijd keek ik er erg naar uit. Je hebt er jaren over nagedacht en dan is het eindelijk zover. Iedereen was heel lief en er werd goed uitgelegd wat er ging gebeuren. Van de operatie heb ik niks meegekregen maar ik weet nog dat ik heel blij was toen ik weer wakker was. Ik kreeg meteen te horen dat alles goed was gegaan en dat het heel mooi was geworden.

De eerste nacht en de dag erna waren best afzien, ik had pijn en kon nauwelijks mijn bed uit komen. Het voelde alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden. Maar daarna ging het al snel veel beter. Ik ben weer gaan wandelen en een beetje bezig geweest en na een week ben ik alweer gaan werken. Voor de operatie had ik een goede conditie en ik leef gezond, dat heeft vast gescheeld in het herstel.

Ik voel me nu in alle opzichten zelfverzekerder en ook gelukkiger. Ongelooflijk dat zo’n ingreep zoveel kan doen. Mijn nieuwe borsten passen echt bij mijn lichaam. Sterker nog: ik heb nu dezelfde maat als vroeger en kan mijn beha’s van toen weer aan. Ik had ze altijd bewaard in de hoop er ooit weer eens in te passen. Dat dat nu ook echt kan, daar ben ik heel blij mee.”