De borstlift van Charlotte

Charlotte (29): “Toen ik twaalf was woog ik 70 kilo, best veel voor een kind van die leeftijd. Daarna ben ik veel afgevallen en tijdens mijn studentenjaren heb ik ook anorexia gekregen. Mijn lichaam kon die gewichtsschommeling niet bijhouden, vooral mijn borsten hadden het zwaar te verduren. Er bleef veel huid over, ik had de borsten van een oude vrouw. Dat maakte me onzeker. Ik overwoog al langer om er iets aan te laten doen, maar mijn ouders zeiden: wacht nog even, misschien accepteer je je lichaam nog wel. Maar in mijn relatie had het invloed op de intimiteit. Ook kleding en beha’s pasten gewoon niet goed. Twee jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt en ben ik op gesprek geweest bij plastisch chirurg Wiebren van den Berg.

Dat gesprek was heel fijn. Ik had een goede klik met hem en hij gaf me vertrouwen. Dokter Van den Berg heeft toen al uitgelegd dat een borstlift voor mij een goede oplossing zou zijn. Iedereen bij Velthuis kliniek was heel vriendelijk en zeker niet opdringerig. Ik kreeg alle ruimte om erover na te denken: ‘Het is aan jou, je hoeft het niet te doen als je er niet klaar voor bent.’ Dat heb ik ook gedaan. Vorig jaar ben ik teruggegaan omdat ik nog wat vragen had. Zo wilde ik weten of ik na de operatie nog borstvoeding zou kunnen geven. Dat was voor mij een belangrijk punt. Volgens dokter Van den Berg hoefde ik me daar geen zorgen over te maken. Ook heb ik nagedacht over wat een eventuele zwangerschap met mijn borsten zou doen. Maar toen dacht ik: ik ben nu nog jong, ik wil me nu sexy voelen.

Op de dag van de operatie kon mijn vriend er niet bij zijn vanwege corona, dat vond ik jammer. De verpleegkundige was gelukkig heel lief en zorgzaam, ze zei: neem je mobiel mee, dan kun je hem appen of bellen. Dat vond ik fijn want ik was best zenuwachtig. Toen dokter Van den Berg alles begon af te tekenen, heb ik nog één keer mijn oude borsten bekeken. Daarna was het tijd om naar de OK te gaan. Ook daar heerste een fijne sfeer, iedereen probeerde me gerust te stellen. Ik dacht eerst dat de narcose niet werkte, maar direct daarna was ik helemaal weg.

Toen ik wakker werd had ik best wat pijn. Voor ik een speciale beha aan kreeg, mocht ik via een spiegel het resultaat bekijken. Mijn borsten waren flink gezwollen, maar ik zag meteen al een groot verschil. De speciale beha heb ik de eerste zes weken dag en nacht gedragen. Het herstel viel me mee, maar de eerste twee weken vond ik het moeilijk om een goede slaappositie te vinden. Ik kon niet op mijn zij liggen, dus sliep ik slecht. Dat vond ik zwaarder dan de operatie. In het weekend heb ik de kliniek gebeld omdat ik iets twijfelde of het goed ging met de hechtingen. Dat je ze altijd kunt bellen of mailen en dan direct een nette reactie terugkrijgt, vind ik echt een pluspunt.

De ingreep is nu drie maanden geleden en ik ben heel blij! Vorige week was de laatste controle, daar zijn foto’s gemaakt. Het verschil is groot: er is best veel huid weggehaald en mijn borsten staan nu gewoon rechtop. De littekens smeer ik goed in, die zie je al bijna niet meer. Ze zijn soms nog wel wat gevoelig, maar dat begint steeds minder te worden. Gelukkig kan ik ook weer gewoon op mijn zij slapen.

Ik merk dat ik me nu heel sexy voel, ik ben echt trots en veel zelfverzekerder. Ik straal gewoon! Ook qua intimiteit is er veel veranderd. Wat vroeger altijd een issue was, daar denk ik nu niet meer over na. Ik kan meer mezelf zijn. Vroeger had ik nooit zin om naar een zwembad te gaan, maar nu kan ik niet wachten tot Hunkemöller weer opengaat!”